Wszystkich zgromadzonych dzieci wiersz joanny kulmowej pt. List do andersena. Drogi panie hansie christianie andersenie, chciałabym bardzo serdecznie podziękować panu za to, że moje dzieciństwo mogło być bogate, magiczne, ale i pełne inteligencje życiowej, którą zawarł pan we wszystkich swoich cudownych baśniach, za. Dzień Mężczyzny 2023 - życzenia, wiersze. Z okazji Dnia Mężczyzny, daję Ci dzisiaj swoje życzenia, niech się Twe życie, na lepsze zmienia, wielu przyjaciół, mnóstwo miłości, ludzkiej przyjaźni i życzliwości. W każdej chwili, zawsze, wszędzie. Niech Ci w życiu dobrze będzie! Dzień Dobry. Hej, pozdrawiam na nowy, piękny dzień. do okna wpadającego. szczekania pieska ukochanego. Kot niech się łasi do stóp. A buzia w ciup. żabki niech głośno w stawie rechocą. Ty po zielonej łące przechadzaj się boso. na niebie do Ciebie zamigocą. Dziękuję Panie . za każdy łut szczęścia. za każdy kamyczek. za bursztynowe łzy . Panie dziękuję Ci . za barwną tęczę. za krople rosy. za poranne mgły . Panie dziękuję Ci . za życia kłos. chleb powszedni . miłości dar . dziękuję . za księżyc i słońce. za góry i morza. za wszystkie łaski . dziękuję . w Tobie sens Autorska piosenka zespołu, laureata I edycji festiwalowego Konkursu. Występ na koncercie pt. Magia Obłoków - Festiwal Korowód 2009 - Opera Krakowska. Wystąpi Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Zapraszam do: Piosenki Zespołu „Gawęda” Tekst Piosenki: Dzień dobry, panie Andersenie Było brzydkie kaczątko, najsmutniejsze z kaczątek, zahukane, malutkie i słabe. Dokuczali mu wszyscy i nikt o tym nie wiedział, że z kaczątka narodzi się łabędź. Dzień dobry, panie Andersenie. Pan tak daleko pośród gwiazd, a tutaj rośnie pokolenie i to pytanie zadać czas: A co z nas będzie, co z nas będzie? Czy w srebrne pióra dmuchnie wiatr, czy wyrośniemy na łabędzie jak to kaczątko z dawnych lat? Jeszcze pióra za małe, jeszcze skrzydeł nie widać, jeszcze łabędź nie gotów do lotu. Ej, kaczęta, słyszycie? Pan Andersen w nas wierzy, nie możemy mu sprawić zawodu. Dzień dobry, panie Andersenie. My nie rzucamy słów na wiatr: będziemy starać się codziennie, żeby łabędzie ujrzał świat. Pan wie, co będzie, co z nas będzie, i już niedługo przyjdzie czas, że wyrośniemy na łabędzie i pofruniemy aż do gwiazd! (2729) Joanna Kulmowa poetyką i tytułem wiersza List do Andersena nawiązu-je do epistolograficznych gatunków. Poetyka listu nawiązu-jest małym nadawcom znana, bo piszą je rokrocznie do św. Mikołaja, wymieniając nazwy ewen-tualnych podarków, o które proszą. Ten list został jednak skierowany do bardzo znanego dzieciom autora baśni: „Ja dziękuję panu / panie Janie Christianie / za to bardzo dziecinne bajanie”. Napisany jest on jednak ję-zykiem dziecka i z punku widzenia dziecka, dla którego najważniejszy jest bohater i jego echa, nie zaś tytuł ani autor dzieła. Dlatego kolejne wersy hipertekstu wymieniają najważniejsze baśnie Andersena nie tytułem, ale nazwą głównego bohatera oraz jego atrybutami czy wyczynami, dziękując: „za kominiarczyka, co się kochał w pasterce / Za słowika – / że miał żywe serce / I za smutny los żołnierzyka cynowego / Za księżniczkę na ziarnku grochu / Za cień, / który trwa przy mnie wszędzie / I za każde brzydkie kaczątko, / co wie teraz, / że łabędziem / będzie”85. Są to bez wątpienia aluzje literackie, jednak czytelne dla małego odbiorcy. Autorami Listu do Andersena są poetka i dzieci. Zaimek osobowy „ja” wskazuje, że Kulmowa zdaje się tu mówić w swoim i każdego dziecka imieniu86. Motywy i wątki baśni Andersena stały się swoistymi submitami dzie-ciństwa87. Potwierdzają to odwołania zastosowane przez Kulmową w Liście do Andersena czy Ratajczaka W królestwie nocy. W tym ostatnim poeta doko-nuje sprawozdania z onirycznych fantazmatów: „W nocy wierszem mówi kanarek, / myszka wchodzi do zamku przez szparę. / Z wojny wraca ołowia-ny żołnierzyk / do pudełka, gdzie pułk cały leży”. W marzeniach senołowia-nych dziecka ożywają baśniowi bohaterowie, świat fantastyczny staje się realny: „A król nocy z berłem pod głową / złote jabłko gryzie jak owoc”88. Potwierdzeniem tych praktyk jest hipertekst Stanisława Grochowia-ka CalineczGrochowia-ka, stanowiący poetycką, nową, uwspółcześnioną wersję hipo-tekstu Andersena. Poeta dokonuje transpozycji głównej bohaterki, która staje się poetycką inspiracją hipertekstu, a cały hipotekst ulega całkowitej transformacji. Utwór wskazuje na poetyckie (zmetaforyzowanie) nakła-danie się w wyobraźni dziecka świata fantastycznego i świata realnego. Cztery kolejne zwrotki pokazują pięknie, poetycko, po Leśmianowsku za-topienie się i balansowanie bohaterki w świecie przyrody: Co to jest łąka? To królewski salon, gdzie sobie chodzi kilkuletnia panna. Lusterko rosy podaje dziewanna, a panna wsiada na dmuchawca balon. […] Panna pobladła, z dmuchawca wysiadła, do cnej dziewanny powraca zwierciadła. 85 J. Kulmowa, List do Andersena, [w:] tejże, Moje próżnowanie, Poznań 1979, s. 14. 86 Por. U. Chęcińska, „Andersen był największym poetą”, [w:] tejże, Poetka i paidia. O muzie dziecięcej Joanny Kulmowej, Szczecin 2007, s. 193–239. 87 Por. G. Skotnicka, Z problemów recepcji baśni Andersena, [w:] Andersen. Baśń wobec świata, wstęp A. Błażejewski, oprac. red. M. Hempowicz, Gdańsk 1997, s. 45–56. 88 J. Ratajczak, W królestwie nocy, [w:] Poezja dla dzieci. Antologia form Patrzy, nie wierzy – w białym futrze mleczka wcale nie ona, tylko Ostatnia zaś zwrotka pokazuje powrót maciupeńkiej bohaterki do praktycznej rzeczywistości: Ale na obiad wróciła do domu, zjadła konfitur pełne naleśniki – ni o dmuchawcu nie mówiła z nikim, ani o łące nie rzekła nikomu. Sen i nawiązania do Andersenowskich motywów baśniowych poja-wiają się również w wierszu Jana Twardowskiego Powrót Andersena, po-chodzącego z tomiku z 1937 roku o takim tytule. Hipertekst zaadresowany do dojrzałego czytelnika, niełatwą do rozszyfrowania metaforyzacją, śle-dzi i omawia znaczenia dla poety świata tych baśni: na poduszkach gwiazd dalekich upływ a na twarzy nocy czarnej supły Andersenie w ciszę ludzie zbiegli się na nowo rwąc wysokie gałęzie snów […] po okrętach kołysała się Dania na Bałtyk pełen niebieskiego lnu smutnych baśni rozplątane kłosy a na oczach nadmiar i niedosyt […] w kościelnego spadając sznurami który myśląc że to włosy klęczał chłód rąk deszcz na poręczach port uśpiony po latarniach ociekł w fale które na wiosłach się darły drżały srebrne mostów łukowania najsmutniejsi ludzie ze snu najsmutniejsi ludzie ze snu cienie niosły na rękach długie włosy umarłych furgot masztów barwił ich z daleka późny zachód maszty pozapalał 89 S. Grochowiak, Calineczka, [w:] Poezja dla dzieci. Antologia form i tematów…, s. 344. jak pochodnie w twarze uśpionym po strzelistych gotyku falach nie okręty nie okręty lampiony zawsze Bałtyk odbiega na północ90 okrętami głębiej wodę świecąc […] noc w oknach tak nisko lamp gasnących w nocy jasny węzeł ciężkie liście podniesionych powiek taką porą przyszedł Andersen w snach najdalszych spokojny człowiek o uśmiechnięci o zapłakani na okrętach kołyszącej się Danii91 W wypowiedziach Księdza jawi się więc swoisty biografizm, poeta bowiem zwraca się do Andersena jako twórcy, który niezwykle ubogacał widzenie świata, a moc jego baśniowych obrazów wciąż powraca. Hipertekstem Taniec brzydkich kaczątek Izabella Klebańska nawiązuje dialog z kolejną bardzo znaną baśnią Andersena92. Transpozycja postaci Andersenowskiego „brzydkiego kaczątka, co łabędziem będzie”93 polega tu na skojarzeniu z primabaleriną z baletu Jezioro łabędzie Piotra Czajkow-skiego, a wraz z nim samego baśniowego tematu, zarysowanego sytuacją wstępną jako formą typową dla tego gatunku: Pewnej bardzo dziwnej kaczce trzynastego, i to w piątek, wykluło się z pięknych jajek czworo brzydkich kaczątek!94 90 J. Twardowski, Nie przyszedłem pana nawracać, Warszawa 1986, s. 17. 91 J. Twardowski, Powrót Andersena, [w:] tegoż, Powrót Andersena, Warszawa 1937, s. 4. 92 Andersen, Brzydkie kaczątko, [w:] tegoż, Baśnie, Warszawa 1980, s. 105–108. 93 Zapożyczenia tej postaci dla porównania z główną bohaterką dokonuje rów-nież Kulmowa w Wio, Leokadia! 94 I. Klebańska, Taniec brzydkich kaczątek, [w:] tejże, Operowe straaaaachy, Łódź 2012, s. 31. Autorka odwołała się do powszechnie znanego przesądu (o pecho-wej dacie i pechowym wydarzeniu) operowania nieparzystymi liczbami w ramach dziecięcej bajeczki. Dziwna kaczka (jak kaczka-dziwaczka Brze-chwy) „miała powód do rozpaczy, / bo taki hurt brzydoty / ten rodzaj uczu-cia tłumaczy”. Wreszcie następuje sytuacja sprzeczna z punktem wyjśuczu-cia: Lecz nasze bohaterki krytykę miały za nic. Uroda była błahostką, liczył się tylko taniec! Bajka dowodzi zatem, że piękny sukces wieńczą talent i wytężone ćwiczenia: Codziennie na podwórku dawały przedstawienie, pląsały zapamiętale, budząc powszechne zdumienie. A wszyscy, co się z nich śmiali, byli w ogromnym błędzie, bo wkrótce ich zgrany kwartet zatańczył taniec łabędzi. Wychowawcze znaczenie hipertekstu sugeruje, że warto z nich brać przykład. Znani bohaterowie baśni Andersena żyją zatem wciąż nowym życiem, kreowanym przez współczesnych poetów. Wanda Chotomska podejmowała wieloaspektowe gry intertekstualne – jedna z nich, w wierszu Dzień dobry, panie Andersenie95 dotyczy właśnie motywu (czy tematu) brzydkiego kaczątka i samego autora: Było brzydkie kaczątko, najsmutniejsze z kaczątek, zahukane, malutkie i słabe. Dokuczali mu wszyscy i nikt o tym nie wiedział że z kaczątka narodzi się łabędź 95 Ciekawostką jest, że utwór ten wykonuje w swojej muzycznej interpretacji dziecięcy zespół „Gawęda”. Dzień dobry, panie Andersenie. Pan tak daleko pośród gwiazd, a tutaj rośnie pokolenie i to pytanie zadać czas: A co z nas będzie, co z nas będzie? Czy w srebrne pióra dmuchnie wiatr, czy wyrośniemy na łabędzie jak to kaczątko z dawnych Transformacja w pierwszej zwrotce hipertekstu skrótowo streszcza fabułę baśni – brzydkie, małe kaczątko, będące obiektem drwin i odrzu-cenia, wyrasta i przeobraża się w łabędzia. Druga zaś zwrotka rozpoczyna współczesną wykładnię znaczenia tego wątku bezpośrednim zwrotem do nieżyjącego autora (który jest „daleko pośród gwiazd”) oraz refleksją nad wychowawczymi aspektami hipotekstu. Ponadczasowość jego przesłania pozwoliła Chotomskiej zwracać się do bajkopisarza, jako autorytetu – wy-chowawcy pokoleń, z pytaniami. W dalszej części autorka, metaforyzując Andersenowską leksyką fa-bułę, wprowadza przesłania zawarte w powiedzeniu „rozwinąć skrzydła”, mając na myśli młode pokolenie: „Jeszcze pióra za małe, / jeszcze skrzydeł nie widać, / jeszcze łabędź nie gotów do lotu”. Następnie, zwracając się do małoletnich adresatów jego baśni, wprowadza znaną moralizatorską frazę: „Ej, kaczęta, słyszycie? / pan Andersen w nas wierzy, / nie możemy mu sprawić zawodu”. Natomiast ostatnia zwrotka, z ponownym bezpośred-nim zwrotem do pana Andersena, jest domniemaną odpowiedzią mło-dego, dojrzewającego pokolenia, którego deklarację wyraża powszechny w takiej chwili kolokwializm: „My nie rzucamy słów na wiatr: / będziemy starać się codziennie, / żeby łabędzie ujrzały świat”. Końcowy metafo-ryczny zwrot, oparty na psychoanalitycznym rozumieniu baśni, pozwala stwierdzić: Pan wie, co będzie, co z nas będzie, i już niedługo przyjdzie czas, że wyrośniemy na łabędzie i pofruniemy aż do gwiazd! 96 W. Chotomska, Dzień dobry, panie Andersenie, [w:] „Pojedziemy w cudny Semantykę tego hipertekstu współtworzy więc baśń Andersena. War-to raz jeszcze przypomnieć, że zgodnie z zasadą dialogiczności, według Bachtina, sens danego dzieła często zależy od pośrednictwa innego okre-ślonego tekstu97. Żywotność Andersenowskich submitów potwierdza też tekst Baśnio-we morze jedenastoletniej Elżbiety Wróbel: W baśniowym morzu jest wiele baśni, Najprzeróżniejszych i najpiękniejszych O drewnianym słowiku co miał żywe serce O Gerdzie co szukała Kaja, O śpiącej Królewnie co 100 lat Przypomnijmy, że Kulmowa stylizowała takie dziecięce identyfiko-wanie baśni nie tytułem, lecz postacią głównego bohatera oraz jego dzia-łaniem i cechą. W hipertekście małej Elżbiety Wróbel taka metabajkowa wyliczanka jest autentyczna – jest myśleniem i mową – dziecka. Zamianę znanego Andersenowskiego bohatera – drewnianego żołnierzyka na sło-wika można uznać za przejęzyczenie99, które nie zmienia wymowy hipo-tekstu. Bohater, choć drewniany, miał jednak żywe serce, co w baśniowej symbolice znaczyło dobre, współczujące, i takim w wierszu Elżbiety Wró-bel pozostaje, mimo znacznej transpozycji baśniowych motywów. Dzień dobry Słoneczko moje. Zaglądam w oczka Twoje. Dotykam Twoje dłonie. Me serce do Ciebie płonie. Całuję usta cudowne, Dalsze czynności... są ryzykowne. Przytulić Cię pragnę i pieścić I w środku mego serca umieścić. Miłego i radosnego Ci życzę dnia Być może połączy nasze serca dwa? Bo moje z Twoim jest dawno związane , I tęskni, i czeka na Twoje kochanie. Autor: Fan Otwórz oczka, zjedz śniadanko Zaraz przejdzie Ci ochota na spanko Umyj buzię kawkę łyknij Potem do mnie szybko tyrknij Pośmiejemy się ,pogadamy Nasze serduszka sobie oddamy A jak skończymy, tą miłą pogawędkę To ogromną na Siebie będziemy mieli chętkę Dla Gabi Tomek Autor: Glaco PolecanyPtaszki wesoło śpiewają, świat do życia się budzi, tylko moje słonko ze wstawaniem marudzi. Otwórz oczka swe kochanie czas najwyższy na śniadanie. Autor: Nieznany Pomocy! Humor z rana mi szwankuje. Szybko kogoś potrzebuje! Uratuj mnie a nie pożałujesz. Autor: Nieznany Zimno mi w łapki, zimno mi w nosek, zimno mi w plecki i nóżki bose. Myślę więc sobie, gdy pada na dworze, że tylko Ty rozgrzać mnie możesz! Autor: Nieznany Chcesz? To przyjdę na paluszkach, szepnę "jestem" Ci do uszka, potem wejdę pod Twój kocyk, będziesz tęsknić każdej nocy :) Autor: Nieznany Uśmiechaj się do ludzi, bo z uśmiechem Ci do twarzy. Uśmiechaj się zawsze, gdy okazja się nadarzy. Bądź zawsze uśmiechnięta(y) nawet w trudne dni, bo życie jest bardzo krótkie Szkoda czasu na łzy. Miłego dnia Autor: Nieznany Krówka, piesek i baranek, Tygrys i hipopotamek, Małpki, liski oraz bobry, Ja ci mówię dziś DZIEŃ DOBRY! Autor: Nieznany Masz fantastyczny wierszyk lub tekst życzeń? Dodaj swój wierszyk Do podusi główkę złóż, swoje śliczne oczka zmruż. Kończy się męczący dzień, niech już słodki przyjdzie sen. Gwiazdki oczka ci puszczają i całuski przesyłają. Autor: Nieznany Jeśli masz w sercu słoneczną radość, Nic Ci nie może sie stać. Życie nie złamie nigdy takiego, Co głośno umie się śmiać. Łatwo radość zgubić, Trudno radość znaleźć. Więc kto radość ceni, Uśmiecha się stale. Uśmiech co na twarzy gości, jest kluczem do radości: Miłego dnia :) Autor: Nieznany Kiedy zamkniesz już oczy, ja przyjdę do Ciebie w nocy, po cichutku na paluszkach wejdę pod kołdrę do Twojego łóżka, obejmę z miłością czule przytulę i jak najdroższy skarb do snu utulę, w dodatku na dobranoc kilka buziaków dam byś nie czuł się tej nocy sam, szepnę do ucha i to nie będzie sen jak nikogo na świecie KOCHAM CIĘ. Autor: Nieznany Słońce z lekka się już budzi, grzeje i weseli ludzi. Ja już wstałem, Ty też wstawaj, uśmiech swój światu rozdawaj! Autor: Nieznany Masz fantastyczny wierszyk lub tekst życzeń? Dodaj swój wierszyk Szkoła Podstawowa Nr 4 z Oddziałami Integracyjnymi im. ks. Jana Twardowskiego w Olecku Drukuj E-mail Szczegóły Utworzono: 30 grudzień 2017 Odsłony: 3213 14 grudnia br. odbył się w naszej szkole konkurs plastyczny pt. „Dzień Dobry Panie Andersenie”, w którym mogli wziąć udział uczniowie klas IV – VII szkoły podstawowej. Organizacja takiego konkursu to świetna okazja do zaprzyjaźnienia się z książką, znalezienia nowych inspiracji w literaturze i zaprezentowania wyjątkowych talentów plastycznych. Zadanie konkursowe polegało na zaprojektowaniu ilustracji w formacie A3 do jednej z pięciu wybranych baśni H. Ch. Andersena. Jury oceniało sposób uchwycenia tematu, wkład pracy oraz oryginalność . Wybór najlepszej ilustracji okazał się niezwykle trudny. Pierwsze miejsce ex aequo przyznano więc: Oliwii Goli Marcie Duczmal Joannie Krawczak Arturowi Nowakowi Natalii Kerber Klarze Przybysz Zwycięzcy otrzymali pamiątkowe dyplomy oraz nagrody zakupione dzięki życzliwości Rady Rodziców. Wszystkim nagrodzonym gratulujemy! Zdjęcia: konkurs plastyczny „Dzień Dobry Panie Andersenie” Beata Ińska

dzień dobry panie andersenie wiersz